Η έκθεση «Capitalist Realism» εμπνέεται από τον όρο «καπιταλιστικός ρεαλισμός» που εισήγαγε ο Mark Fisher στο ομώνυμο βιβλίο του για να περιγράψει την πολιτισμική λογική του δόγματος TINA (There Is No Alternative) –την αυτοεκπληρούμενη προφητεία της Μάργκαρετ Θάτσερ ότι "δεν υπάρχει εναλλακτική". Η έκθεση χωρίζεται σε δύο ενότητες: Η πρώτη φέρει τον τίτλο Συντελεσμένο Μέλλον και εστιάζει στην περίοδο μετά το 1989, καταδεικνύοντας τον τρόπο με τον οποίο ο καπιταλισμός έχει έκτοτε αυτοπαρουσιαστεί με επιτυχία ως το μόνο ρεαλιστικό πολιτικοοικονομικό σύστημα. Η δεύτερη με τον τίτλο Παρελθόν Διαρκείας προσεγγίζει το καπιταλιστικό σύστημα με όρους ιστορικούς, δίνοντας έμφαση σε αντιθέσεις όπως:  κέντρο/περιφέρεια, αποικιοκράτες/αποικιοκρατούμενοι, αλλά και πραγματευόμενη την έννοια του αρχειακού και τη σύνδεσή του με τη δημόσια ιστορία και μνήμη.