Ο Mikhail Palinchak εργάζεται εδώ και αρκετά χρόνια ως διαπιστευμένος φωτοδημοσιογράφος στο γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας της Ουκρανίας. Ακολουθώντας τον Πρόεδρο σε επίσημες αποστολές στις συνόδους κορυφής διεθνών οργανισμών όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ ή τα Ηνωμένα Έθνη, βρέθηκε συχνά στις εγκαταστάσεις όπου παίρνονται σημαντικές αποφάσεις για την ειρήνη, το μέλλον και την ευημερία μικρών και μεγάλων κρατών.

Στο περιθώριο αυτών των επίσημων αποστολών άρχισε να παρατηρεί πιο προσεκτικά το περιβάλλον γύρω του. εντυπωσιάστηκε από τον βαθμό στον οποίο αυτοί οι χώροι εργασίας, παρότι άρτια οργανωμένοι, δείχνουν εφήμεροι, χαρακτηρίζονται από μια στεγνή αισθητική λειτουργικότητας, είναι σύγχρονοι με έναν μάλλον αδιάφορο, γραφειοκρατικό τρόπο που θυμίζει πολυκατάστημα μαζικής επίπλωσης. Ξεκίνησε να τραβά φωτογραφίες από τις πάντα ανακαινισμένες και συχνά βραχύβιες υποδομές, με την ελάχιστη διακόσμηση και την πλήρη απουσία φυσικού φωτός, αναδεικνύοντας τα σαλονάκια αναμονής, τα κερματισμένα σώματα αξιωματούχων με τα ατσαλάκωτα κοστούμια, τις μισόκλειστες πόρτες, τις σκιές των σωμάτων που υπαινίσσονται ένα παρασκήνιο μακριά από τα φλας των επίσημων χειραψιών και των συνεντεύξεων τύπου, τις σημαίες και τα φυτά εσωτερικού χώρου, τη σκηνοθετημένη διάταξη της επίσημης φωτογράφησης με τα ονόματα των κρατών στη μοκέτα.

Ως προνομιακός θεατής χώρων στους οποίους η πρόσβαση για τους πολίτες απαγορεύεται αυστηρά, ο Palinchak συλλαμβάνει ευφυώς, σε φωτογραφίες επιτηδευμένα απλές, την αμηχανία ανάμεσα στην επίσημη συνθήκη και την τεχνητή ατμόσφαιρα. Ίσως επίσης το βλέμμα του να οπλίζεται κάπως από το χάσμα ανάμεσα στις μεγάλες συνήθως προσδοκίες και τα μικρά συχνά αποτελέσματα σε τέτοιες συνόδους.

Ηρακλής Παπαϊωάννου